Elke ronde gaat weer anders…

De start van een kraamweek, een bijzonder moment voor het gezin en de kraamverzorgende. In wat voor gezin beland ik? Hoe gaat het met moeder en kind? Dit keer mag kraamverzorgende Ilse kramen bij een gezin van vier. Alles loopt op rolletjes binnen het gezin en toch is het fijn en goed om moeder en kind extra te verzorgen.

Klaar voor de start

Na een dag op wacht gezeten te hebben (een kraamverzorgende is ingepland voor een werkweek, maar wacht op de geboorte van een kindje - red.) gaat de telefoon, er wacht een gezin op mij. De start van een nieuwe werkweek. Bij aankomst hangt er een prachtige tekening op het raam van de voordeur met de tekst: ‘Welkom thuis mama en zusje!’ Ik weet direct dat ik op het goede adres ben.

Thuiskomen en rusten

Al snel wordt er opengedaan door papa met naast hem de grote broer van net drie jaar. Een kennismaking op afstand volgt. Mama ligt nog even te rusten en de kleine meid ligt te slapen in de box. Ze zijn net teruggekomen uit het ziekenhuis. De kleine meid is, net als haar broer, ter wereld gekomen met behulp van een geplande keizersnede.

Rustig opstarten

Na een tijdje meldt de kleine meid zich voor een voeding. Met handschoenen aan en een mondkapje voor, verschoon ik haar met behulp van grote broer, die het ook allemaal best spannend vindt. Papa geeft haar daarna haar flesje. Met mama maak ik even later kennis als ze uitgerust is en na een kort praatje wil ze graag naar beneden.

Op de vraag of het gezin verder nog wensen heeft, antwoorden ze ‘ga lekker je eigen gang’.

Insuline

Beneden in een lekkere stoel vervolgen we ons gesprek. Ze heeft niet zo’n fijne zwangerschap gehad en bleek al snel zwangerschapsdiabetes te hebben. Daardoor moest ze insuline spuiten. De vraag aan mij is om extra op de voeding te letten; kleine beetjes fruit en geen extra muisjes. Via een soort chip aan de buitenkant van haar arm kan moeder via een app op haar telefoon haar suikercurve bijhouden.

Op rolletjes

Op de vraag of het gezin verder nog wensen heeft, antwoorden ze ‘ga lekker je eigen gang’.

Vader en moeder werken al vanaf maart thuis. Maar ze wonen pas sinds drie weken in dit huis. En wat ziet het er goed uit, alles is klaar en dat in drie weken tijd!

Papa regelt grotendeels de huishouding en hij kookt. Boodschappen worden online gedaan en alleen kleine dingetjes die we missen haalt papa bij de buurtsuper. Visite komt er in principe niet en als het gezin wel besluit dat ze dit willen komt de visite nadat ik weg ben. De verloskundige komt in principe om de dag of we hebben telefonisch contact. Kortom, het gezin loopt op rolletjes.

Kraamweekinvulling

Voor het aangeven van de kleine zus, moet papa naar het gemeentehuis. Het aanmelden voor de gehoortest en de hielprik gebeurt online. Grote broer gaat drie dagen naar het kinderdagverblijf. En natuurlijk mag hij daar ook trakteren. Tussendoor vindt hij het heel erg leuk om te helpen met zijn zusje in bad doen, verschonen of te helpen met de fles. Als mama en zijn kleine zusje slapen, gaat papa even hardlopen en ga ik met hem voetballen in de achtertuin, tekenen, kleien of een boekje lezen.

Tussendoor vindt hij het heel erg leuk om te helpen met zijn zusje in bad doen, verschonen of te helpen met de fles.
foto-mason-en-nova-1
Kraamverzorgende Ilse

Een te strak tongriempje?

Het kleine meisje doet het super en drinkt goed haar flesjes leeg. Ze groeit goed. Maar op dag vier spreekt mama toch haar onrust uit over een te strak tongriempje bij haar kleine meid. Ze kan de fles niet goed vacuüm zuigen en ook een speentje pakt ze maar moeizaam. Ik bekijk het zelf ook nog eens en twijfel ook. We overleggen met de verloskundige en ook zij komt even kijken.

Na goed onderzoek besluit ze in overleg met de ouders toch het strakke tongriempje en lipbandje te klieven. De ouders willen daar niet bij zijn en worden aan het ‘werk gezet’ met een filmpje voor tongoefeningen bij baby’s. De verloskundige en ik gaan naar boven om te klieven en ik assisteer. Als dat klaar is, komt de verpleegkundige voor de gehoortest en de hielprik. Een drukke ochtend, dus nu rust voor het hele gezin!

Van de insuline af, maar..

Mama doet rustig aan en haar suiker blijft keurig, zo goed dat ze na een paar dagen helemaal van de insuline af kan. Wat een verademing! Maar na een paar dagen blijkt ze blaasontsteking te hebben (dit komt waarschijnlijk door de katheter tijdens de bevalling). Dus helaas door aan de antibiotica.

Het gezin wil geen extra dagen, want oma komt nog een dagje om te helpen. Daarna wil het gezin zelf de draad van het gezinsleven weer oppakken.

Maar als ik de laatste dag binnen kom, tref ik een kraamvrouw in tranen aan. Ze heeft de afgelopen avond en nacht zoveel pijn in haar buik gehad, dat er een arts aan te pas moest komen. Uiteindelijk bleek het een doorgeschoten blaasontsteking te zijn en heeft de kraamvrouw een medicijn gekregen die de helse pijnen direct tegen ging.

En door!

Gelukkig gaat het goed en heeft ze minder pijn en geen koorts. Ook de stuwing is inmiddels op zijn retour, dus de kraamvrouw voelt zich alweer iets beter. We stempelen voetjes met de kinderen en doen de kleine samen in het badje. Ook gaat het hele gezin samen naar buiten voor een klein rondje speeltuin, ook dat is weer een mijlpaal! Ondertussen bak ik pannenkoeken en kunnen we daar lekker van smullen als ze weer thuiskomen.

De week is omgevlogen, de kleine meid doet het super! Ik ben weer klaar voor de volgende start!

Deze kraamvogel vliegt weer door, groetjes kraamverzorgster Ilse Zwaan.

Deel deze pagina