Een bevalling begeleiden bij je beste vriendin

Kraamverzorgende Erika mag kramen bij haar beste vriendin! Maar eerst moet er bevallen worden, ook daar ondersteunt ze bij. En hoe! “Eenmaal aangekomen zie ik hoe ze haar weeën opvangt.”

Kramen bij je allerbeste vriendin

"Hoe bijzonder is het, mogen kramen bij je allerbeste vriendin! Het overkwam mij, bij mijn vriendinnetje Denise! Ik genoot al van het feit dat ik er heen mocht, maar de baby liet even op zich wachten. 22 december, de uitgerekende datum brak aan, maar niks.. In goed overleg met de planning mocht ik op haar wachten. Ik zou vrij zijn met de kerst, tenzij de baby dus geboren zou worden.

De bevalling begint

Ik heb heerlijk genoten van een gezellige kerst, ook de dagen daarna nog niks.. Wel veel met haar appen, maar weinig aan de hand. Op dinsdag 29 december krijg ik een berichtje dat ze ’s ochtends weer half gestript is, een beetje vroeg nog na de laatste keer, daarom maar half.. Rustig afwachten maar. Rond 23.00 uur ’s avonds een berichtje dat de krampen toch wel serieus worden nu. Ik spreek af om die kant op te gaan, omdat ze toch 50 minuten rijden bij mij vandaan woont. In het ergste geval is er niks en kan ik weer terug naar huis. Daar aangekomen zie ik hoe zij haar weeën opvangt en denk ik: mmm, die is wel serieus bezig ja, hier komt wel een baby vannacht/morgenochtend.

Normaal is eerst de verloskundige al aanwezig voordat de kraamzorg gebeld wordt, in dit uitzonderlijke geval is het andersom en doe ik als kraamverzorgende de deur open voor de verloskundige! Meteen is het ook gezellig! Na de eerste controles blijkt ze al op 5 cm ontsluiting te zitten. Dat gaat lekker!

Denise vraagt of de verloskundige over 2 uur weer komt, de verloskundige kijkt haar aan en zegt dat ze nergens heen gaat. Zie je ik dacht het al, dit gaat lekker vlot. Samen met de verloskundige zet ik het bad op en laat deze vollopen terwijl Denise en haar man in de woonkamer in hun bubbel zitten. Ik zorg dat alles klaarligt, de kruiken lekker warm, kleertjes eromheen! En een bult hydrofiele doeken om de andere, zodat deze lekker warm zijn als de baby geboren is.

In bad, uit bad

Na een tijdje, als het bad vol genoeg zit vraagt de verloskundige of ze in bad wil en zo ja, of ze eerst nog mag checken hoever ze is: 8 a 9 cm! Om haar toch te helpen die laatste paar cm, heeft de verloskundige de vliezen gebroken. En toen Hup dat bad in! In het bad zag je haar ontspannen, de warmte van het water werkte echt verzachtend tot de weeën overgingen in persweeën. Het kon nu echt beginnen! Spannend!

Op weg naar het ziekenhuis

Na een half uurtje persen in het bad, vindt de verloskundige het toch wel prettig om even mee te kunnen kijken hoe het vordert. Tijdens het persen zien we een klein fragment van het hoofdje, maar deze lijkt niet echt dieper te komen. Na een uur persen besluit de verloskundige dan ook dat het tijd wordt om naar het ziekenhuis te gaan voor wat extra hulp. Maar goed, manlief heeft amper een week geleden zijn arm uit de kom gehad en durft het autorijden niet goed aan. De verloskundige moet met eigen auto, dus in dit geval heb ik gereden.

Als kraamverzorgende doen wij dit nooit, maar als vriendin heb ik het dit keer wel gedaan. Na de autorit pak ik mijn taak als kraamverzorgende weer op en zorg ervoor dat het huis aan kant is als het gezin thuiskomt.

Dus Denise op de voorstoel in hun auto, man met MaxiCosi achterin en ik rijden. De verloskundige volgde ons, voor het geval er onderweg wat zou gebeuren. En op naar Rijnstate!

Iedere rotonde, drempel en bocht heb ik genoemd, zodat ze voorbereid was. Bij het ziekenhuis moest ik ze achterlaten, want in verband met corona mocht ik niet mee naar binnen helaas.

Deel deze pagina